لاله ای از ملکوت
عرفانیلاله ای از ملکوت
عرفانی
پرفسورحسابی می گفت:
پرفسورحسابی می گفت:
در سالهای پیش از انقلاب در یکی از روستا های نیشابور مشغول گدراندن دوران خدمت سربازی در سپاه بهداشت بودم؛ یکی از روزها سوار بر ماشین لندرور بهمراه دکتر درمانگاه از جاده ای میگذشتیم؛ که دیدم یک چوپان از دور چوبدستش را تکان میداد وبه سمت ما میدوید، در آن منطقه مردم ماشین درمانگاه را می شناختند،
ماشین را نگه داشتیم، چوپان بما رسید ونفس نفس زنان وبا لهجه ای روستایی گفت اقای دکتر مادرم سه روزه بیماره…
به اشاره ما درب عقب لندرور را باز کرد ورفت عقب ماشین نشست…
د ر بین راه چوپان گفت که دیشب از تهران با هواپیما به فرودگاه مشهد آمده وصبح به روستایشان رسیده، ودیده مادرش مریض است…
من ودکتر زیر چشمی بهم نگاه کردیم ،واز روی تمسخر خنده مرموزانه کردیم وبه هم گفتیم،چوپونه براینکه بمادرش برسیم برای خودش کلاس میذاره…
به خانه چوپان رسیدیم ودیدیم پیرزنی در بستر خوابیده بود، دکتر معاینه کرد وگفت سرما خوردگی دارد دارو وآمپول دادیم و،یکدفعه دیگر هم سر زدیم وپیر زن خوب شد…
دوسه ماه از این جریان گذشت وما فراموش کردیم…
یک روز دیدیم یک تقدیر نامه از طرف وزیر بهداری آن زمان آمده بود ،ودر آن از اینکه مادر پروفسور اعتمادی،استاد برجسته دانشگاه پلی تکنیک تهران را معالجه نموده بودیم، تشکر کرده بود
من ودکتر،هاج واج ماندیم، وگفتیم مادر کدام پروفسور را ما درمان کرده ایم؟
تا یادمان به گفته های چوپان ومعالجه مادرش افتادیم…
با عجله به اتفاق دکتر در خانه پیرزن رفتیم، واز او پرسیدیم مادر کدام پسرت استاد وپروفسور است؟
پیرزن گفت همان که آنروز با شما بود…
پسرم هروقت به اینجا میاید، لباس چوپانی میپوشد، وبا زبان محلی صحبت میکند…
من ودکتر شرمنده شدیم ومن از آن روز با خودم عهد کردم، هیچکس را دست کم نگیرم…!!!
و از اصل و خاک و ریشه خودم فرار نکنم...
زندگى کردن با مردم همچون دویدن در گله اسب
حضرت على (علیه السلام) مى فرمایند :
زندگى کردن با مردم این دنیا همچون دویدن در گله اسب است..
تا میتازى با تو میتازند.
زمین که خوردى، آنهایى که جلوتر بودند.. هرگز براى تو به عقب باز نمیگردند.
و آنهایی که عقب بودند, به داغ روزهایی که میتاختی, تو را لگد مال خواهند کرد,!
درعجبم از مردمی که به دنبال دنیایی هستند که روز به روز از آن دورتر میشوند...! و غافلند از آخرتی که روز به روز به آن نزدیکتر میشوند....!!!!
نهج البلاغه
طواف به نیابت مادرم فاطمه علیهاالسلام
طواف به نیابت مادرم فاطمه علیهاالسلام
علی بن مهزیار از موسی بن قاسم نقل کرده است که به ابوجعفر ثانی
)امام جواد علیه السلام) عرض کردم: من تصمیم داشتم به نیابت از
شما و پدر بزرگوارتان طواف به جا آورم.
عدهای گفتند:از جانب اوصیاء نمیتوان طواف کرد.
امام فرمود: هر چه توان داری برای ما طواف به جا آور که جایز است.
بعد از سه سال باز به خدمت حضرت رسیدم و عرض کردم:
من در گذشته برای طواف از جانب شما و پدرتان اذن خواستم،
شما هم اذن فرمودید و من نیز این کار را انجام دادم، اما بعد از آن
مطلبی به دلم افتاد و بدان عمل کردم،
حضرت فرمود: آن چه بود؟ عرض کردم:
روزی به نیابت رسول خدا صلی الله علیه و آله طواف کردم،
امام سه بار فرمود: درود خدا بر رسولش باد.
)خدمت حضرت ادامه دادم) روز دوم از طرف امیرمؤمنان، روز سوم
از طرف امام حسن، روز چهارم از طرف امام حسین، روز پنجم از طرف
حضرت علی بن الحسین، روز ششم از طرف امام محمد باقر، روز
هفتم از طرف جعفر بن محمد، روز هشتم از جانب پدرتان، موسی بن جعفر
روز نهم از طرف پدرتان، علی بن موسی علیهم السلام و روز
دهم از طرف شما طواف به جا آوردم، و اینانند کسانی که ولایتشان دین من است.
امام جواد علیه السلام فرمود: در این صورت به خدا سوگند!
تو متدین به دینی هستی که خداوند از بندگانش جز آن را نمیپذیرد.
به حضرت عرض کردم: گاه میشود به نیابت از مادرتان حضرت
فاطمه علیهاالسلام طواف میکنم، حضرت فرمود: این کار را زیاد
انجام بده، این بهترین کاری است که انجام میدهی.
منبع:فروع کافی، ج 4، ص 314.
احادیثی از امام جواد علیه السلام -استغفار
استغفار
عَنْ اِسْماعیلِ بنِ سَهْلٍ قال: کَتَبْتُ اِلى اَبی جَعفرِالثّانى علیه السلام: عَلِّمِنى شَیْئا إذا أنَا قُلْتُهُ کُنْتُ مَعَکُمْ فِى الدُّنیا وَالآخِرةِ، قالَ: فَـکَتَبَ بِخَـطِّهِ أَعْـرِفْهُ: اَکْثِرْ مِنْ تِلاوَةِ «إنّا أنزَلْناهُ» وَرَطِّبْ شَفَتَیْکَ بِالأسْتِغْفارِ.
اسماعیل بن سهل گوید: خدمت امام جواد علیه السلام نوشتم، چیزى به من تعلیم فرما که اگر آن را بگویم (بخوانم) در دنیا و آخرت با شما باشم. حضرت به خط خود نوشت: سـوره «انا انزالناه» را زیـاد بخـوان و لبهایت به گفتن استغـفار « تـر » باشـد، (یعنى آنقدر استغفار کُنى که هیچگاه لبت خشک نشود).
ثواب الاعـمال، ص 197.
وَ قالَ الْجَوادُ علیه السلام: ثَـلاثٌ یَبْلُغْنَ بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللّه ِ تَعالى: کِثْـرَةُ الاْءسْتِغفـارِ وَلِینُ الْجانِبِ وَکَثْرةُ الصَّدَقَةِ. وَثَـلاثٌ مَنْ کُنَّ فیهِ لَمْ یَنْـدَمْ: تَرْکُ الْعَجَلةِ وَالمْشَوَرَةِ وَالتَّوَکُّلِ عَلىَ اللّه ِ عِنْدَ الْعَزْمِ.
امام جواد علیه السلام فرمود: سه چیز است که اگر در کسى باشد سبب خوشنودى خداست: * زیاد استغفار کردن * و همنشینى خوب * زیاد صدقه دادن و سه چیز است که هرکس دارا باشد پشیمان نمى شود : * پرهیز از عجله و شتاب * مشورت در کارها * توکل بر خدا وقتى تصمیم به انجام کارى گرفت.
الفصول المهمه 274/275
احادیثی از امام جواد علیه السلام :
احادیثی از امام جواد علیه السلام :
با اتفاقات این روزها همخوانی خوبی دارد .(اعتماد به دشمن )
الإمام الجواد علیه السلام : مَنِ انقادَ إلَى الطُمَأنینَةِ قَبلَ الخُبرَةِ فَقَد عَرَّضَ نَفسَهُ لِلهَلَکَةِ ، ولِلعاقِبَةِ المُتعِبَةِ .
امام جواد علیه السلام : هرکه پیش از آزمودنِ [کسى] تسلیم اطمینان شود ، خود را در معرض هلاکت و عاقبت رنج آلود ، قرار داده است .
بحار الأنوار : 71 / 340 / 13 .
الإمام الجواد علیه السلام : إیّاکَ و مُصاحَبَةَ الشِّرّیرِ ؛ فَإِنَّهُ کَالسَّیفِ المَسلولِ ؛ یَحسُنُ مَنظَرُهُ ، ویقَبُحُ أثَرُهُ .
امام جواد علیه السلام : از مصاحبت با شخص شریر بپرهیز ، که چون شمشیرِ برهنه است ؛ منظره اش نیکو و اثر (زخم) آن زشت است .
بحار الأنوار : 74/198/34 و ج 78/364/5 .
وَ قالَ الْجَوادُ علیه السلام: کَفى بِالْمـَرْءِ خِیانَةٌ أنَ یَکُونَ أمینا لِلْخَوَنَةِ.
امام جواد علیه السلام فرمود: در خائن بودن شخص همین بس که امین خیانتکاران باشد، (کسى که امین خیانتکاران باشد، خود خائن است)
بحارالانوار 75/380.