سیگاریهای تازه کار

سیگاریهای مبتدی را دیده ای؟

دیده ای که با اولین پُکی که به سیگار می زنند چگونه به سرفه افتاده و رنگشان برمی گردد و ممکن است است سرشان درد گرفته و اشکشان جاری شود.وخیلی سریع می خواهند آن سم وارد شده در ریه ها را خارج کنند.

انسانهای پاک هم وقتی برای اولین بار گناهی انجام می دهند همان گونه به هم می ریزند و ناراحت می شوندو بلا فاصله با توبه واستغفار سم گناه را به سرعت از وجود خود دور می کنند 

اما آن سیگاری ی تازه کار ، اگر به این هشدار جسم بی توجهی کرد و با تمام سختی ، بر مسموم کردن خود اصرار ورزید بعد از مدتی (نه چندان طولانی )بدون احساس ناراحتی به سیگار پُک می زند وبراثر تلقین به خود ،احساس آرامش هم می کنند (ویحسبون انهم یحسنون صنعا)

انسانهای پاکی که در ابتدا با یک گناه حالشان بد می شد و به هم می ریختند و وجدانشان عذابشان می داد و آنها را از ارتکاب به گناه پشیمانشان می کرد نیز اگر به این هشدارهای جدی و عذابهای روحی بی توجهی کنند ، پس از چندی نه تنها گناه ، آنان را آزرده  نمی کند ، بلکه از انجام آن لذت هم می برند!!

ثواب زیارت امام حسین(علیه السلام)

امام باقر(علیه السلام) فرمود:

 «لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ الْحُسَیْنِ مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَیْهِ حَسَرَاتٍ قُلْتُ وَ مَا فِیهِ؟

 قَالَ مَنْ أَتَاهُ تَشَوُّقاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حَجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ

وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ 

وَ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ 

وَ أَجْرَ أَلْفِ صَائِمٍ

وَ ثَوَابَ أَلْفِ صَدَقَةٍ مَقْبُولَةٍ

وَ ثَوَابَ أَلْفِ نَسَمَةٍ أُرِیدَ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ

وَ لَمْ یَزَلْ مَحْفُوظاً سَنَتَهُ مِنْ کُلِّ آفَةٍ أَهْوَنُهَا الشَّیْطَانُ

وَ وُکِّلَ بِهِ مَلَکٌ کَرِیمٌ یَحْفَظُهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ فَوْقِ رَأْسِهِ وَ مِنْ تَحْتِ قَدَمِهِ 

فَإِنْ مَاتَ سَنَتَهُ حَضَرَتْهُ مَلَائِکَةُ الرَّحْمَةِ یَحْضُرُونَ غُسْلَهُ وَ أَکْفَانَهُ وَ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ یُشَیِّعُونَهُ إِلَی قَبْرِهِ بِالِاسْتِغْفَارِ لَهُ وَ

 یُفْسَحُ لَهُ فِی قَبْرِهِ مَدَّ بَصَرِهِ وَ یُؤْمِنُهُ اللَّهُ مِنْ ضَغْطَةِ الْقَبْرِ وَ مِنْ مُنْکَرٍ وَ نَکِیرٍ أَنْ یُرَوِّعَانِهِ وَ یُفْتَحُ لَهُ بَابٌ إِلَی الْجَنَّةِ وَ

 یُعْطَی کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ وَ یُعْطَی یَوْمَ الْقِیَامَةِ نُوراً یُضِی ءُ لِنُورِهِ مَا بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ یُنَادِی مُنَادٍ هَذَا مِنْ زُوَّارِ

 قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ شَوْقاً إِلَیْهِ فَلَا یَبْقَی أَحَدٌ فِی الْقِیَامَةِ إِلَّا تَمَنَّی یَوْمَئِذٍ أَنَّهُ کَانَ مِنْ زُوَّارِ الْحُسَیْن؛

اگر مردم می دانستند که چه فضیلتی در زیارت حسین(ع) است از شدت اشتیاق [به زیارتش] می مردند و از 

حَسرَت آن، جانهایشان از بدنها جدا می شد.

[راوی می گوید] گفتم که چه [فضیلتی] است. امام باقر(ع) [در بیان ثواب زیارت آن حضرت] فرمود:

هر کس از روی اشتیاق برای زیارت آن حضرت برود، خداوند برای او ثواب هزار حج قبول شده و هزار عمرة 

پذیرفته شده، و ثواب هزار شهید از شهدای جنگ بدر، و ثواب هزار روزه دار و ثواب هزار صدقه قبول شده و 

ثواب هزار بنده آزاد کردن در راه خدا برای او می نویسد و در آن سال از هر آفت و بلایی محفوظ می ماند که 

کم ترین آنها شیطان است و برای او ملکی گماشته می شود که او را از مقابل رُو و پشت سر و راست و چپ و 

بالای سر و زیر پایش حفظ می کند.

و اگر همان سال بمیرد، ملائکه رحمت الهی در حالی که غسل و کفن می شود نزد او حاضر می شوند و برای او 

از خداوند طلب مغفرت می کنند و او را تا قبرش استغفار گویان تشییع می کنند؛ و قبرش تا جایی که چشمش 

می بیند توسعه می یابد و خداوند او را ایمن می کند از فشار قبر و از اینکه وی را نکیر و منکر بترسانند و دری

به سوی بهشت برای او گشوده می شود و [در روز قیامت] نامة اعمالش به دست راستش داده می شود، و نوری 

در روز قیامت به او عطا می شود که آن نور بین مشرق و مغرب را روشن می کند، آن گاه منادی ندا می کند: 

این شخص [با این همه منزلت] از زوار قبر حسین بن علی(ع) است که با اشتیاق، او را زیارت کرده است. پس 

احدی در قیامت باقی نمی ماند؛ مگر آنکه آرزو می کند: ای کاش! از زوّار حسین(ع) بود.»

کامل الزیارات، ابن قولویه قمی، دار المرتضویه، نجف، ق، باب 56، ح3، ص143

قبر صدایم می کند

پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) فرمود: 

«اَلْقَبْرُ یُنَادِی فِی کُلِّ یَوْمٍ بِخَمْسِ کَلِمَاتٍ،

اَنَا بَیْتُ الْوَحْدَه فَاحْمِلُوا اِلَیَّ اَنِیساً،

وَ أَنَا بَیْتُ الظَّلَمَه فَاحْمِلُوا اِلَیَّ سِرَاجاً

اَنَا بَیْتُ التُّرَابِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ فِرَاشاً،

اَنَا بَیْتَ الْفَقْرِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ کَنْزاً،

وَ اَنَا بَیْتُ الْحَیَّاتِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ تَرْیَاقاً،

وَ اَمَّا الْاَنِیسُ فَتِلَاوَه الْقُرْآنِ،

اَمَّا السِّرَاجُ فَصَلَوه اللَّیْلِ

وَ اَمَّا الْفِرَاشُ فَعَمَلُ الصَّالِحِ

وَ اَمَّا الْکَنْزُ فَلَا اِلَهَ اِلَّا الله

وَ اَمَّا التَّرْیَاقُ فَالصَّدَقَه.

قبر هر روز با پنج جمله، ندا می دهد: من خانة تنهایی هستم، پس انیس و همرازی به سوی من بیاورید. من خانة تاریکی هستم، پس به سوی من چراغ همراه آورید. من خانه خاکی هستم پس فرش همراه داشته باشید، من خانه فقر و نداری هستم، پس [سرمایه و] گنج همراه بیاورید و من خانة مارها هستم پس پادزهر با خود حمل کنید؛ اما همراز، تلاوت قرآن می باشد، امّا چراغ [قبر] پس نماز شب است،و اما فرش، پس عمل نیک، و گنج [عالم قبر] [کلمه توحید و گفتن] لا اِله اِلّا الله است، و پادزهر آن، صدقه است.

مجموعه ورّام، ابی الحسین ورام، ص200 و الدعوات، قطب الدین الراوندی، مدرسة الامام المهدی4، قم، 1407 ق، ص258.

در برابر حوادث

 رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) به نقل از خداوند متعال فرمود:

«أَعْدَدْتُ لِکُلِّ هَوْلٍ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ

وَ لِکُلِّ هَمٍّ وَ غَمٍّ مَا شَاءَ اللَّهُ 

وَ لِکُلِّ نِعْمَةٍ الْحَمْدُ لِلَّهِ

وَ لِکُلِّ رَخَاءٍ الشُّکْرُ لِلَّهِ 

وَ لِکُلِّ أُعْجُوبَةٍ سُبْحَانَ اللَّهِ

وَ لِکُلِّ ذَنْبٍ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ 

وَ لِکُلِّ مُصِیبَةٍ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ

وَ لِکُلِّ ضِیقٍ حَسْبِیَ اللَّهُ 

وَ لِکُلِّ قَضَاءٍ وَ قَدَرٍ تَوَکَّلْتُ عَلَی اللَّهِ 

وَ لِکُلِّ عَدُوٍّ اعْتَصَمْتُ بِاللَّهِ

وَ لِکُلِّ طَاعَةٍ وَ مَعْصِیَةٍ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیم.

برای هر ترسی لا اله الّا الله و برای هر غم و اندوهی ماشاءالله و برای هر نعمتی الحمدُلله و برای هر آسایشی اَلشّکرُ لِله و برای هر چیز شگفت آوری سبحان الله و برای هر گناهی، استغفرالله و برای هر مصیبتی اِنّا لِله وَ اِنّا اِلَیْهِ راجِعُون و برای هر تنگی و دشواری حسبی الله و برای هر قضا و قدری توکّلتُ علی الله و برای هر دشمنی اعتصَمْتُ بِالله و برای هر طاعت و گناهی لاَ حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلّا بِالله العلی العظیم آماده کرده ام.

کفعمی، مصباح، فصل 43، ص514،

و بحار الانوار، محمد باقر مجلسی، مؤسسة الوفاء، بیروت، ج87، باب 47، ص5، ح 8.

الهی نامه 11

الهی :

هرگاه لذتی از گناه بردم  ،  ذلتی گریبانم را گرفت  که به هیچ وجه قابل مقایسه با آن لذت نبود .

الهی :

چقدر  پست است آنکه ذلتی ماندگار را  در قبال  لذتی زودگذر  انتخاب می کند.

الهی :

همتی ده که از لذتی فانی به جهت ذلت باقی اش بگذرم.

الهی : 

خُنُک آن که از لذتی آنی و فانی در گذرد و عزتی  باقی  یابد.