..پیامبری که به حیوانات هم سلام می کرد

..پیامبری که به حیوانات هم سلام می کرد

راوندى از امام صادق(علیه السلام) نقل کرده است: 

أتى رجل النبى(صلوات الله علیه) فسلّم علیه، فقال النبى(ص): وعلیکم السلام. فقال الرجل: یا رسول الله! انما انا وحدى!

 فقال(ص): علیک وعلى فرسک؛ 

مردى خدمت پیامبر(ص) رسید به حضرت سلام کرد. 

پیامبر(ص) [به صیغه جمع] فرمود: وعلیکم السلام. 

آن مرد عرض کرد: اى رسول خدا! من یک نفر بیش نیستم! 

حضرت فرمود: بر تو و اسبت سلام کردم. 

(النوادر/ 41-42)

به گفته فقیهان، اگر پیش شخصى، مقدارى آب براى نوشیدن باشد و او بترسد که اگر با آن وضو بگیرد، دچار تشنگى شود، بر او واجب است تیمم کند و آب را صرف وضو نکند.

صاحب جواهر، پس از نقل این فتوا، مى نویسد:وکذا الحیوان اذا کان کذلک وان کان کلبا؛ اگر به تشنگى حیوانى که خونش محترم است نیز بترسد، حکم همین است، گرچه آن حیوان، سگ باشد.

شیخ در نهایه مى نویسد: 

لایجوز ذَبح شىء من الحیوان صبرا وهو أن یذبح شیئا وینظر الیه حیوان اخر. ولایجوز سلخ الذبیحة الاّ بعد بردها. فان سُلِختْ قبل ان تَبرد او سلخ شىء منها لم یحل اکله؛ 

سر بریدن حیوان در حالى که حیوان دیگر به او نگاه مى کند، روا نیست و پوست کندن حیوان روا نیست، مگر پس از این که سرد شود. 

بنابراین، اگر همه حیوان یا بخشى از آن را پیش از سرد شدن، پوست بکند، خوردن آن حلال نیست.

رحمت و عطوفت در اسلام به قدری دارای اهمیت است که صاحب جواهر در احکام ذبح مى نویسد:

یکره أن یذبح بیده ما ربّاه من النعم؛ 

ناپسند است که انسان حیوانى را که خود پروریده، سر ببرد.

مدرک وى در این حکم، روایت زیر است: 

عن محمد بن فضیل، عن ابى الحسن الرضا(علیهما السلام) قال: قلت له: کان عندى کبش سمنته لاضحیّ به فلما اخذته فاضجعته نظر الیّ فرحمته ورفقت له ثم انى ذبحته. قال: فقال: ما کنت احبّ لک ان تفعل! لاتربیّن شیئا من هذا ثم تذبحه!؛ 

محمد بن فضیل مى گوید: 

به امام رضا(ع) عرض کردم: من براى قربانى روز عید اضحى، برّه اى را پرورش دادم. چون او را گرفتم و خوابانیدم، نگاهى به من کرد، دلم برایش سوخت و با آن مدارا کردم، سپس سرش را بریدم. 

حضرت فرمود: دوست نداشتم چنین مى کردى. این گونه نباشد که حیوانى را پرورش دهى، سپس سرش را ببرى.

کانال (لاله اى از ملکوت)؛به ما بپیوندید:

https://telegram.me/joinchat/CMVrJj3HXOzeNxJKXcnApg