جونم به این خدا

الإمامُ الصّادقُ علیه‌‏السلام:

إنَّ اللّه‏َ تَبارَکَ وتَعالى إذا أرادَ أن یُحاسِبَ المُؤمِنَ أعطاهُ کِتابَهُ بِیَمینِه وحاسَبَهُ فیما بَینَهُ وبَینَهُ، فیَقولُ : عَبدی، فَعَلتَ کَذا وکَذا وعَمِلتَ کَذا وکَذا! فیَقولُ: نَعَم یا رَبِّ قَد فَعَلتُ ذلکَ، فیَقولُ: قَد غَفَرتُها لَکَ وأبدَلتُها حَسَناتٍ، فیَقولُ النّاسُ: سُبحانَ اللّه‏ِ أما کانَ لِهذا العَبدِ سَیِّئَةً واحِدَةً ؟! وهُوَ قَولُ اللّه‏ِ عز و جل: «فَأَمّا مَن اُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمینِهِ * فَسَوْفَ یُحاسَبُ حِسابا یَسیرا * وَ یَنْقَلِبُ إلى أهْلِهِ مَسرورا »

امام جعفر صادق علیه‌‏السلام فرمدند:

خـداوند تبارک و تـعالى چون بخواهد بـه حساب مؤمن رسیدگى کند، کارنامه‌‏اش را به دست راست او دهد و بین خود و او، به حسابش رسیدگى نماید. 

پس گوید: بنده من! چنین و چنان کرده‌‏اى و فلان و بهمان کار را انجام داده‏‌اى! 

عرض مى‌‏کند: آرى، پروردگارا! من این کارها را کرده‌‏ام. خداوند مى‏‌فرماید: من آنها را بر تو بخشیدم و تبدیل به کارهاى نیک کردم. 

پس، مردم گویند: سبحان اللّه‏ ! این بنده حتّى یک گناه هم نداشت ؟

این است معناى سخن خداوند عز و جل: اما آن کس که نامه‌‏اش به دست راست او داده شود زودا که آسان حسابرسى شود و به سوى کسان خود شادمان برگردد.

«الانشقاق، آیه 7 تا 9 - منتخب میزان الحکمة، صفحه 416»