درسته که تکراریه اما چون انسان فراموش کاره خوبه هر چند وقت یکبار این متن رو بخونه و با همه کنبودها و کاستیها شکر گزاری به جهت داشته ها رو فراموش نکنه.
«قارون» هرگز نمیدانست که روزی،
کارت عابر بانکی که در جیب ماست
از آن کلیدهای خزانه وی که مردهای تنومند عاجز از حمل آن بودند، ما را به آسانی مستغنی میکند.
و «خسرو پرویز» پادشاه ایران نمیدانست که مبل سالن خانه ما از تخت حکومت وی راحتتر است.
و «قیصر» که بردگانش با پر شترمرغ وی را باد میزدند، کولرها و اسپلیتهایی را که درون اتاقهایمان هست ندید.
و «هرقل» پادشاه روم که مردم به وی به خاطر خوردن آب سرد از ظرف سفالین حسرت میخوردند؛ هیچگاه طعم آب سردی را که ما میچشیم نچشید...
و «خلیفه منصور» که بردگان وی، آب سرد و گرم را باهم میآمیختند تا وی حمام کند، هیچگاه در حمامی که ما به راحتی درجه حرارت آبش را تنظیم میکنیم حمام نکرد
بهگونهای زندگی میکنیم که حتی پادشاهان گذشته نیز اینگونه نمیزیستند اما باز گلهمندیم! و هر آنچه دارائیمان زیاد میشود تنگدستتر میشویم...!
کمى متفاوت بنگریم...
إِنَّ الْإِنسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا
به یقین انسان حریص و کم طاقت آفریده شده است،
(معارج/19)