سعادت بیش از این یار تو باشد زیارت دمبدم کار تو باشد
زمن یادی نما در نزد ایشان خدا هر دم نگهدار تو باشد
*********************
خوش به سعادتت که سائر شدی بر حرم رضا تو زائر شدی
نائب ما باش تو اندر حرم گرد حریمش چو تو طائر شدی
****************************
شرفیاب ار شدی بر درگه شاه گهی یادی نما زین کمتر از کاه
زمولامان علی موسی الرضا خواه ز رأفت راه بنماید به گمراه
صحن و سرای تو چون صحن و سرای بهشت شکر خدا زائرم به قطعه ای از بهشت
888888888888888888888888888888888
چون چشم به گنبد تو افتاد چون صید شدوبه دامت افتاد
دانم که خودت نظر نمودی میل حرمت در این دل افتاد
********************************
خوش به سعادتم که سائر شدم برحرم رضا چو زائر شدم
همچو بیابان بد و بائر بدم حال زمینی خوش ودائر شدم
از روایات استفاده میشود که از همان اوایل ورود
میت به برزخ و بعد از تلقین سؤال از او شروع میشود.
حضرت محمد(ص) فرمود:«انَّ
الْعَبْدَ إِذَا وُضِعَ فِی قَبْرِهِ وَتَوَلَّى عَنْهُ أَصْحَابُهُ وَإِنَّهُ
لَیَسْمَعُ قَرْعَ نِعَالِهِمْ فیَأْتِیهِ مَلَکَانِ»
همین که متوفی را در قبر
قرار دادند و اقوام و دوستانش برگشتند، به طوری که هنوز میت صدای پاهایش هنگام
برگشت را میشنود دو فرشته برای سؤال و جواب میآیند.
حضرت امیرالمؤمنین در این
مورد میفرماید: «إِذَا انْصَرَفَ الْمُشَیِّعُ وَ رَجَعَ الْمُتَفَجِّعُ
اءُقْعِدَ فِی حُفْرَتِهِ نَجِیّا لِبَهْتَةِ السُّؤَالِ وَ عَثْرَةِ
الِامْتِحَانِ»؛ همین که تشیعکنندگان برگشتند و گریه کنندگان رفتند، او را در
گورش مینشانند (و از او سؤال میکنند) در حالی که از ترس و تحیر در برابر سؤال و
لغزش در امتحان آهسته سخن میگوید.
روشن است که نشاندن در قبر مراد آن قبر ظاهری نیست.
مردم در رابطه با فقر (چه مادی چه غیر مادی ) چند دسته اند :
1- عده ای فقر خود را به اشکال مختلف دارایی جلوه میدهند؛ مانند :
- پژو آردی که آنرا به شکل 405 در می آورند. سمند را به شکل بنز و پراید را به شکل ب ام و
- افرادی که نوع پوشش خود را به گوته ای انتخاب می کنند که در نظر دیگران مهندس، دکتر، تاجر و ...جلوه کنند. یا کسانی که ریش میگذارند ، اثر مهر روی پیشانی حک می کنند ، تسبیح بر می دارند وانگشتر میاندازند که خود را دیندار نشان دهند.