وقتی یک مداد را خیلی به چشمهایتان نزدیک میکنیم
آن را دوتا میبینیم..
دلیلش این است که چشمهایمان لوچ میشود..
اتّفاقا روابط عاطفی میان آدمها هم، همینطور است
وقتی از فرط دوست داشتن،
زیاد به یک نفر بچسبید،
هر لحظه او را بخواهید و همهی انرژی خود را فدای او کنید،
احساساتتان لوچ میشود یعنی یا خوبیهایش را دوتا میبینید یا بدیهایش را...
البته، نتیجه یکسان است شما درهر صورت،با واقعبینی خداحافظی کردهاید..
مشکل اینجاست که آدمها، مداد نیستند..
یک عکّاس مشهور در کتابش نوشته بود:
«یک عکس فوقالعاده، نتیجهی فاصلهی مناسب عکّاس، از موضوع مورد علاقهاش است»..
پس برای داشتن یک رابطهی فوقالعاده، همیشه به دنبال بهترین فاصله باشید نه نزدیکترین فاصله...!