معامله با خدا

معامله با خدا

یک کشتی حامل بار عسل در ساحل لنگر انداخت وعسل ها درون بشکه بود وپیرزنی آمد که ظرف کوچکی همراهش بود و به بازرگان گفت:

از تو میخواهم که این ظرف را پر از عسل کنی که تاجر نپذیرفت وپیرزن  رفت...
سپس تاجر به معاونش سپرد که آدرس آن پیرزن را پیدا کند وبرایش یک بشکه عسل ببرد...
آن مرد تعجب کرد وگفت
ازتو مقدار کمی خواست نپذیرفتی و الان یک بشکه کامل به او میدهی.
تاجر پاسخ داد:
ای جوان او به اندازه خودش در خواست میکند ومن در حد و اندازه خودم به او میدهم          
اگر کسی که صدقه میداد به خوبی میدانست ومجسم میکرد که صدقه او پیش از دست نیازمند در دست خدا قرار می گیرد، هراینه لذت دهنده بیش از لذت گیرنده بود و این یک معامله با خداست                                                                                                                                                                                                            

خانه خواهی یا صاخب خانه

عارفی قصد تشرف به حج داشت. فرزندش از او پرسید: «به کجا می‌روی؟»

عارف گفت: «به سوی خانه پروردگارم.»

فرزند گمان می‌کرد که هر کس خانه او را ببیند، خود پروردگار را هم می‌بیند لذا مشتاق همراهی با پدر شد و گفت: «چرا مرا با خود نمی‌بری؟»

پدر گفت: «تو صلاحیت این سفر را نداری.»

فرزند گریه کرد و بالاخره پدر را راضی نمود. چون پدر و پسر به میقات رسیدند، هر دو مُحرِم شده و حرکت کردند و وارد بیت الله شدند. فرزند مات و مبهوت همه جا را نگریست و پرسید: «پروردگارم کجاست؟»

پدر گفت: «خداوند در آسمان است.»

فرزند این را که شنید، فریادی زد و بیهوش شد و از دنیا رفت. پدر متأثر شد و فریاد برآورد: «پسرم چه شد، پسرم کجاست؟»

از زاویه خانه خدا، ندایی به گوشش رسید که تو خانه خدا را می‌خواستی و به آن رسیدی، و او خود پروردگار را می‌طلبید و خدای خانه را یافت و اینک در مقامی بالا و در نزد پروردگار است.

من انسانم

من انسانم    

سر تا پایم را خلاصه کنند

         می شوم "مشتی خاک"
که ممکن بود "خشتی" باشد در دیوار یک خانه
یا "سنگی" در دامان یک کوه
یا قدری "سنگ ریزه" در انتهای یک اقیانوس
شاید "خاکی" از گلدان‌
یا حتی "غباری" بر پنجره

اما مرا از این میان برگزیدند :
                  برای" نهایت"
                  برای" شرافت"
                  برای" انسانیت"
و پروردگارم بزرگوارانه اجازه ام داد برای :
                  " نفس کشیدن "
                  " دیدن "
                  " شنیدن "
                  " فهمیدن "
و ارزنده ام کرد بابت نفسی که در من دمید
من منتخب گشته ام :
                  برای" قرب "
                  برای" رجعت "
                  برای" سعادت "
من مشتی از خاکم که خدایم اجازه ام داده:
                  به" انتخاب "
                  به" تغییر "
                  به" شوریدن "
                  به" محبت "

وای بر من اگر قدر  ندانم…                                                                                                                                                                                                                                                                      

حقوقهای آنچنانی

عده ای سرب وگلوله,عده ای ملیاردها.
هردوتا خوردند اما این کجا وآن کجا!
این یکی از سوز ترکش آن یکی هم در سونا
هردو میسوزند اما این کجا وآن کجا!
عده ای بر روی مین و عده ای بر بال قو
هردو خوابیدند اما این کجا وآن کجا!
این یکی بر تخت ماساژ آن یکی بر ویلچرش
هردو آرام اند اما این کجا وآن کجا!
این یکی در عمق دجله,آن یکی آنتالیا
هر دو در آبند اما این کجا وآن کجا!
این یکی با گازخردل, آن یکی با گاز پارس.
هردو میسازند اما این کجا وآن کجا!
عده ای کردند کار و عده ای بستند بار
هردو فعالند اما این کجا و آن کجا!
باکری ها سمت غرب و خاوری ها سمت غرب
هر دو تا رفتند اما این کجا وآن کجا!
آن یکی بر پشت تانک و آن یکی بر صدر بانک
هر دو مسئولند اما این کجا و آن کجا!                                                                                                                                                                                                                                         

قضاوت

حکایت

شهری که مردمش اصلاً فیل ندیده بودند؛ از هند فیلی آوردند و به خانه تاریکی بردند و مردم را به تماشای آن دعوت کردند.
مردم در آن تاریکی نمی‌توانستند فیل را با چشم ببینید.
 ناچار بودند با دست آن را لمس کنند. کسی که دستش به خرطوم فیل رسید.
گفت: فیل مانند یک لوله بزرگ است.

دیگری که گوش فیل را با دست گرفت و گفت فیل مثل بادبزن است. یکی بر پای فیل دست کشید و گفت فیل مثل ستون است و کسی دیگر پشت فیل را با دست لمس کرد و فکر کرد که فیل مانند تخت خواب است.
آنها وقتی نام فیل را می‌شنیدند هر کدام گمان می‌کردند
که فیل همان است که تصور کرده‌اند.

فهم و تصور آنها از فیل مختلف بود و سخنانشان نیز متفاوت بود.
اگر در آن خانه شمعی می‌بود، اختلاف سخنان آنان از بین می‌رفت.
ادراک حسی مانند ادراک کف دست، ناقص و نارسا است.
نمی‌توان همه چیز را با حس و عقل شناخت.
گاهی دیدن هم لازم است.

اغلب قضاوت ما این چنین است. آنچه حس می کنیم ملاک قضاوت ماست.
اگرحتی به اندازه نور شمعی بینش ودانش درقضاوت ما باشد بهترقضاوت می کنیم.