امام باقر علیه السلام
یا جابِرُ! مَنْ دَخَلَ عَلَیهِ شَهرُ رَمضانَ وَ صامَ نَهارَهُ وَ قامَ وَرْداً مِنْ لَیْلِهِ، وَ حَفِظَ لِسانَهُ وَ فَرجَهُ وَ غَضَّ بَصَرَهُ وَ کَفَّ اذانَهُ، خَرَجَ مِن الذُّنُوبِ کَیَومٍ وَلَدَتهُ اُمُّهُ. قالَ قُلْتُ: ما احَسنَ هَذا مِنْ حَدیث، جُعِلتُ فِداکَ. قالَ: ما اشَدَّ هَذا مِنْ شرط
هر کس ماه رمضان بر او وارد شود و روزهایش را روزه بدارد و پاسى از شب را به نیایش برخیزد و زبانش را نگهدارد و چشم خود از حرام بربندد و آزار به کسى نرساند، مثل روز تولد از مادر از گناه پاکیزه مى شود.
گفتم: چه حدیث خوبى!
فرمودند: چه شرایط دشوارى!
من لا یحضره الفقیه ج2ص 98