وصیت پیامبر به ابوذر غفارى

وصیت پیامبر به ابوذر غفارى

یا أَباذَرٍّ؛ لایَکُونُ الرَّجُلُ مِنَ الْمُتَّقِینَ حَتّى یُحاسِبَ نَفْسَهُ أَشَدَّ مِنْ مُحاسَبَةِ الشَّریکِ شَرِیکَهُ. فَیَعْلَمَ مِنْ أَیْنَ مَطْعَمُهُ وَ مِنْ أَیْنَ مَشْرَبُهُ وَ مِنْ أَیْنَ مَلْبَسُهُ؟ أَمِنْ حِلٍّ ذلِکَ أَمْ مِنْ حَرام.

اى ابوذر انسان به مقام والاى تقوا نمى‏رسد و از متقین به حساب نمى‏آید تا به حساب خود برسد، قوى‏تر از حسابرسى شریک از شریکش و در این حسابرسى دقیق آگاه گردد که خوراکى و آشامیدنى و پوشش از کجاست از حلال یا ازحرام.

یا أَباذَرٍّ؛ مَنْ لَمْ یُبالِ مِنْ أَیْنَ اکْتَسَبَ الْمالَ لَمْ یُبالِ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ مِنْ أَیْنَ أَدْخَلَهُ النّارَ؛

ای اباذر! هر کس باکش نباشد که از کجا مال به دست می‌آورد، خداوند هم باکی ندارد که او را از هر راه که خواست به جهنم ببرد.

بحار، ج 77، ص‏

منابع: 

انصاریان،تفسیر حکیم، ج‏4، ص: 358