والله! شیعه ی ما نیست

روایت شده است که حضرت امام محمد باقر علیه السلام به جابر جعفی فرمود که:

 ای جابر! آیا همین بس است کسی را که تشیع بر خود می بندد که دعوی محبت ما اهل بیت کند؛ والله! شیعه ی ما نیست مگر کسی که اطاعت خدا نماید و تقوی و پرهیزکاری داشته باشد. 

ای جابر! پیش تر شیعیان را نمی شناختند مگر به تواضع و شکستگی و بسیاری ذکر خدا و بسیاری نماز و روزه و تعهد همسایگان نمودن و فقرا و مساکین و قرض داران و یتیمان و راستی در سخن و تلاوت قرآن و زبان بستن از غیر نیکی مردم و امینان خویشان بودن در جمیع امور. 

جابر گفت: یا بن رسول الله! من کسی را در این زمان به این صفات نمی شناسم، 

حضرت فرمود که: ای جابر! به این خیال ها از راه مرو. همین بس است مگر آدمی را که گوید، من علی علیه السلام را دوست دارم و ولایت او را دارم و حال آنکه آن حضرت بهتر از امیر المومنین علیه السلام است و به اعمال آن حضرت عمل ننماید و پیروی سنت او نکند آن محبت هیچ به کار او نمی آید. پس از خدا بترسید و عمل کنید تا ثواب های الهی را بیابید، به درستی که میان خدا و احدی از خلق، خویشی نیست، و محبوبترین بندگان نزد خدا، کسی است که پرهیزکاری از محارم الهی زیادتر کند و عمل به طاعت الهی، بیشتر نماید که تقرب به خدا نمی توان جست مگر به طاعت او و ما براتی از آتش جهنم از برای شما نداریم و هیچ کس را بر خدا حجتی نیست، هر که مطیع خدا است ولی و دوست ما است و هر که معصیت الهی می کند، او دشمن ما است و به ولایت ما نمی توان رسید مگر به پرهیزکاری و عمل صالح.

الکافی ج2ص 74و75 به نقل از منتهی الامال شیخ عباس قمی رحمة الله علیه، ح2